سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت

 نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده

که

 بلکه رام غزل گردی ای غزال رمیده

سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت

سپید کرد مرا دیده تا دمید سپیده