کاریه که فقط خودش می تونه

یکی از این آدمای شب

 دعاش می گیره 

یکی از همین شبایی که

 شب تقدیره 

یه دل شکسته یک گوشه این شهر صداش 

می رسه

 تا آسمونا چه دامنگیره 

غروبا چه حالی داره 

این فضا چه حالی داره 

که

 برای گریه کردن 

یه هوا یه حالی داره 

غروبا ببین هوا رو ...گریه های بی صدا رو 

 .....این همه دستایی که منتظر بارونه .....

یکی اون بالا نشسته که خودش می دونه 

.

می دونه کاریه که فقط خودش می تونه

 دستای خالی رو خالی بر نمی گردونه